Patrycja Kosiarkiewicz

Kompozytorka, ceniona autorka tekstów. Ma na swoim koncie 7 albumów oraz ponad 250 utworów – w tym wiele stworzonych dla innych artystów, w kooperacji z czołowymi polskimi producentami muzyki pop. Najnowszy album „Ogólnie chodzi o to” to mariaż synthpopu, elektro i elementów szeroko pojętej alternatywy. Wydawnictwo promuje pięć singli ilustrowanych teledyskami.

Przygoda Patrycji z muzyką trwa już 25 lat. Artystka zaczynała jako liderka zielonogórskiego zespołu O! la, la, by po wydaniu w 1996 roku płyty„Euforia” (Koch) skupić się na karierze solowej. Największy sukces komercyjny odniosła krążkiem „Bajeczki” (Polygram, 1997 r.), który prócz nagród („Playbox”, „Indywidualność roku”, nominacja do „Fryderyka”) czy tras koncertowych, przyniósł też dwa wielkie hity, dziś śmiało można powiedzieć – evergreeny polskiej muzyki pop – „Jak ja wierzę” oraz „Radosny”. Niewiele osób wie, ale prawdziwy fonograficzny debiut Patrycji to jej gościnny udział u Acid Drinkers w piosence „Balada”.

Wokalistka emanuje pozytywnymi emocjami. Niektórzy nazywają ją gwiazdą piosenki liryczno-optymistycznej. Kosiarkiewicz kontynuowała swoją ścieżkę, prezentując kolejne wydawnictwa: „Kim więc jestem” (Polygram, 1998 r.) wyprodukowane przez Wojciecha Waglewskiego (na którym wystąpiła m.in. w duecie z Kasią Nosowską), a także „Rocznik ‘72” (Gorgo/EMI, 2005 r.) – tu pojawiła się plejada znakomitych polskich instrumentalistów młodego pokolenia, m.in. Marek Napiórkowski. To właśnie o „Roczniku ’72”, pisał jeden z recenzentów: „Patrycja (…) nie popełnia grzechu, który ma na sumieniu większość jej koleżanek po fachu. Nie kopiuje zachodnich wzorców, nie komponuje prostych i bezdusznych utworów, nie pozwala sobie na odrobinę grafomanii , aby tylko dotrzeć do słuchacza” („Ozon”, 12-18.01.2006 r., Przemysław Dziubłowski). Następne albumy artystki to wydany w 2011 roku „Ogród niespodzianek” (Dream Music), z którego pochodzą single „Tratwa” oraz „Czy komuś jeszcze wstyd?”, jak również o 2 lata młodsza płyta pt. „Mój Jezus nie pija coli” (Effortless).

Polecamy: