No To Co

Zespół wokalno-instrumentalny łączący polski folklor z muzyką skifflową. Grupa powstała pod koniec lat 60. XX wieku. Jej założycielem był Piotr Janczerski – ówczesny wokalista Niebiesko-Czarnych. Formacja, jeszcze wtedy bez nazwy, debiutowała w grudniu 1967 roku w programie telewizyjnym „Po szóstej”. Poprzez konkurs, spośród kilku tysięcy nadesłanych propozycji, wybrano szyld „Grupa Skifflowa No To Co”. Od stycznia 1968 roku ekipa rozpoczęła występy estradowe na terenie całego kraju, a także koncertowała m.in. we Francji, Kanadzie, USA, RFN, Wielkiej Brytanii czy krajach socjalistycznych.

Skład był nagradzany m.in. na VI KFPP w Opolu, gdzie furorę zrobił utwór „Te opolskie dziouchy”, a także rok później – podczas III Festiwalu Piosenki Żeglarskiej w Kołobrzegu. Występował również na Festiwalu w Sopocie, I Europejskim Festiwalu Muzyki Rozrywkowej w Rzymie, można go było podziwiać nawet w trakcie targów Midem w Cannes w 1969 roku.

Po odejściu Jerzego Grunwalda pod koniec 1970 roku i Piotra Janczerskiego rok później, grupa powoli zaczęła tracić popularność, mimo zmiany brzmienia na bardziej rockowe. Dla TVP artyści nagrali recital, którego emisja odbyła się w okresie Świąt Bożego Narodzenia. Występ ten został wybrany jako Najlepszy Program Muzyczny 1993 roku! Światło dzienne ujrzała też płyta CD (live) „No To Co The Best Of Vol. I” wydana przez kanadyjską firmę J. Krzemińskiego (Polish Song Festival). W Polsce krążek ukazał się za pośrednictwem firmy fonograficznej Karolex.

Od tej pory formacja wciąż koncertuje, jak za swoich najlepszych czasów. Częściej niż u nas, można ją usłyszeć oraz zobaczyć na scenach Kanady, USA, a nawet Australii, czym jej członkowie udowadniają, iż w dalszym ciągu są godnymi Ambasadorami Polskiej Piosenki. Największe ich przeboje to: „Po ten kwiat czerwony”, „Te opolskie dziouchy”, „Pożar w Kwaśniewicach”, „Gdy chciałem być żołnierzem”.

W 2017 roku zespół obchodził 50-lecie swojego istnienia.