Katarzyna Groniec

Katarzyna Groniec od dzieciństwa zajmowała się śpiewaniem. Jako nastolatka jeździła na warsztaty dla wokalistów jazzowych, gdzie była postrachem kadry wybitnych instrumentalistów. Jazz kojarzył jej się wyłącznie z przyciskiem w czarno-białym telewizorze, na którym było napisane „jazz”. Na wszelki wypadek tata nie pozwalał jej go dotykać. W 1988 roku wykonała w duecie z Piotrem Hajdukiem standard jazzowy „My Funny Valentine” na Festiwalu Młodych Talentów w Poznaniu, który wygrali.

W 1991 roku artystka zaśpiewała główną rolę Anki w pierwszym polskim musicalu „Metro”. Tym sposobem przez kolejnych 9 lat była związana z tandemem Józefowicz-Stokłosa, biorąc udział we wszystkich produkcjach wychodzących spod ich ręki w Teatrze Studio Buffo. Szczególnym sentymentem darzy „Nie opuszczaj mnie…” , „Tyle miłości” i „Przeżyj to sam”.

Piosenkami pochodzącymi z tych spektakli wygrała 18. PPA w 1997 roku, śpiewając utwory „Amsterdam” Jacquesa Brela i „Zdemaskowanie piosenki” (lepiej znany pod tytułem „Taka mała”) Mariana Hemara. Katarzyna zdobyła Grand Prix, Pierwszą Nagrodę, Nagrodę Dziennikarzy i Nagrodę Prezydenta Miasta Gdynia. Następnie dostała nagrodę „Indywidualność Roku” od TVP 1, „Prometeusz”, a rok później wyśpiewała Dyplom Mistrzowski im. Aleksandra Bardiniego. To jej największe osiągnięcie.

Po odejściu z Buffo zagrała w: Ateneum („Trzy razy Piaf”), Romie („Piotruś Pan”, „Cohen”), Capitolu („Opera za trzy grosze”), Polonii („Bagdad Cafe”) i wielu, wielu innych. Zdarzyły jej się również występy w teatrach telewizji: „Przybysz z Narbony”, „Kram z piosenkami”, „Wieczory i poranki”, a nawet w filmie „Wrota Europy”.

Polecamy: