Barbara Wrońska

Barbara Wrońska to utalentowana wokalistka, kompozytorka, aranżerka, autorka tekstów, artystka niebanalna, nieprzewidywalna, a zarazem pracowita, a także skromna. Od wielu lat współtworzy zespół Pustki. Jest także połówką siostrzanego duetu Ballady i Romanse. Po latach pracy zespołowej postanowiła zaprezentować swój całkowicie autorski, solowy materiał, którego jest również producentem.

„Dom z ognia” ukazał się w lutym 2018 r.. Za ten właśnie album piosenkarka otrzymała nagrodę „Mateusz Trójki 2018”, dwie nominacje do „Fryderyka”, jak również wiele wyróżnień. Pierwszy promujący singiel pt. „Nie czekaj” odniósł bardzo duży sukces. Każdy utwór na płycie ma inny klimat, inną dynamikę ale jedno jest wspólne – silne emocje. Przeplatają się brzmienia lat 60. z elektroniką, czasem muzyką filmową, co powoduję „mieszankę wybuchową”.

Barbara jest bardzo twórczą osobą, szybko potrafi reagować na światowe wydarzenia. Niedawno wypuściła kilka ważnych utworów, w większości wyprodukowanych i skomponowanych przez samą siebie. Ważną piosenką okazała się „Rybka” (z Natalią i Pauliną Przybysz) powstała z okazji Roku Moniuszkowskiego 2019. W jej produkcji pomógł Marcin Macuk.

Kolejna kompozycja – „Serce” – przypomina swoim charakterem mantrę, niesie w sobie niezwykły ładunek mocy, nadziei. Została nagrana wraz z zespołem. To odpowiedź wokalistki na wydarzenia w Gdańsku i tragiczną śmierć Prezydenta Adamowicza.

Jedną z najnowszych propozycji jest „Plastik”. Artystka reaguje nim na zmiany klimatyczne, które dotykają coraz częściej naszej planety. Utwór oraz jego wideoklip to efekt współpracy między Młodą Orkiestrą Nowego Teatru, Programem Trzecim Polskiego Radia, a także wytwórnią Kayax. Piosenka pochodzi ze spektaklu „Morze” (reż.: Pia Partum, muz.: Barbara Wrońska, kierowniczka muzyczna, dyrygentka: Dagna Sadkowska, Nowy Teatr w Warszawie).

Barbara Wrońska nagrała także singiel w duecie z Michałem Szpakiem. Nosi on tytuł „Zanim”, a skupia się na tematyce równości. Stanowi manifest przeciwko agresji, wywyższaniu się, dyskryminacji, rasizmowi, homofobii. Porusza kwestię tego, że ludzie czasem niszczą się nawzajem, na oślep uderzając we wszystko, co czułe, nie biorąc pod uwagę czyjejś krzywdy. Tyczy się to krytykowania osobowości, sposobu bycia, twórczości – właściwie każdej sfery życia.

Polecamy: